Urokiem naszych polskich wsi jest niewątpliwie przyroda, a oczekiwanym widokiem w budowie zagrodowej są również różnorakie zwierzęta gospodarskie. Szczególnie dzieci cieszy swojski widok krówki na pastwisku, czy kur biegających po podwórku. Problem robi się jednak, gdy chów zaczyna przybierać skalę przemysłową, bo kto z nas chciałby mieszkać koło rozbudowanej fermy trzody chlewnej czy budynków inwentarskich?

Najbardziej uciążliwy dla osób mieszkających w pobliżu jest niewątpliwie zapach. Przyczynia się do takiego efektu głównie emisja amoniaku, tlenków siarki, metanu czy podtlenku azotu.

Pomimo, że większe fermy powinny posiadać pozwolenie na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza, nie reguluje ono w żaden sposób emisji odorantów.

Na obecną chwilę prawo polskie nie określa norm emisji odorantów. Wynika to przede wszystkim z trudności badania ich emisji, bo jak można określić co dla kogo oznacza „smród”? Wiąże się to przede wszystkim ze zjawiskami mieszania się różnych substancji zapachowych, co może powodować ich maskowanie, wzmocnienie czy neutralizację. Uciążliwość zapachowa nie jest w bezpośredni sposób skorelowana z wysokością stężeń poszczególnych substancji zawartych w powietrzu – zatem opomiarowanie i określenie normy jest w praktyce bardzo trudne w realizacji.

Jedyna metodą odzwierciedlającą wyczuwalność zapachu jest olfaktometria dynamiczna. Jest to metoda ilościowego i obiektywnego oznaczania stężenia zapachowego, wyrażanego  europejskich jednostkach zapachowych w metrze sześciennym, oraz strumienia zapachowego (emisji zapachowej), wyrażanej w  europejskich jednostkach zapachowych na sekundę – cod [ouE/m3].

Pomiaru dokonuje się poprzez zaprezentowanie osobom oceniającym zapach próbki rozcieńczonej w olfaktometrach dynamicznych – metodyka zawarta jest w Normie PN-EN 13725:2005 Jakość powietrza — Oznaczanie stężenia zapachowego metodą olfaktometrii dynamicznej.

Temat odorów jest jednak bardzo ważny dla społeczeństwa. W Polsce  podejmuje się próby ograniczenia emisji substancji uciążliwych zapachowo. Krokiem jakie podjęło Ministerstwo Środowiska w sprawie emisji odorantów jest Projekt ustawy o minimalnej odległości dla planowanego przedsięwzięcia sektora rolnictwa, którego funkcjonowanie może wiązać się z ryzykiem powstawania uciążliwości zapachowej.

Ustawa ta będzie dotyczyła planowanych przedsięwzięć sektora rolnictwa, którego funkcjonowanie może wiązać się z ryzykiem  powstawania uciążliwości zapachowej, w którym będą lub są prowadzone chów lub hodowla zwierząt, w stosunku do którego jest wymagane uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach:

1. a) w liczbie nie mniejszej niż 210 dużych jednostek przeliczeniowych (DJP),
2. b) w liczbie mniejszej niż 210 DJP, jeżeli w odległości do 210 m od tego przedsięwzięcia zlokalizowane jest inne przedsięwzięcie, stanowiące chów lub hodowlę zwierząt, lub planowane jest takie przedsięwzięcie, a łączna liczba DJP dla tych przedsięwzięć osiągnie wartość nie mniejszą niż 210 DJP.

Ustawa zakłada m.in. minimalną odległość usytuowania chowu lub hodowli zwierząt w liczbie:

1) nie mniejszej niż 210 DJP i nie większej niż  500 DJP równej liczbie DJP wyrażonej w metrach,

2) większej niż  500 DJP równej 500 metrów.

Jeżeli zaś inwestycja będzie usytuowana w mniejszej odległości niż minimalna odległość od budynków mieszkalnych, albo od budynków o funkcji mieszanej, w skład której wchodzi funkcja mieszkaniowa, lub budynków mieszkalnych gospodarstw agroturystycznych inwestycja ta będzie możliwa pod warunkiem uzyskania zgody na realizację planowanego przedsięwzięcia wszystkich właścicieli w/w/ nieruchomości.

Jeżeli planowana inwestycja mieści się w lokalizacji gdzie występują inne tego typu inwestycje a uciążliwość zapachowa może się kumulować w celu wyznaczenia minimalnej odległości należy zsumować wszystkie inwestycje określając DJP.

Zgoda taka musi zostać udzielona na piśmie z podpisem notarialnym oraz zawierać obsadę inwentarza wyrażoną w DJP, rodzaj inwentarza, określenie odległości mniejszej niż minimalna, której dotyczy zgoda.

Zgodę udziela się na etapie decyzji, która to stanowi podstawę wpisu zgody do księgi wieczystej nieruchomości.

Ustawa ma wejść w życie dnia 1 września 2019 roku.